" අන්ධ නුඹ "

- ප්‍රවෘත්ති බලන මොහොතක අයේෂා අක්කි සමඟ ඇති කරගත් හරවත් තර්කානුකුල කතාවක් ඇසුරෙනි -

පරිපූර්ණ නම් නොවේ නුඹ නමුදු

කිසිඳු අඩුවක් නොමැතිව ඉපිද

අඩු පාඩු ඇති විලසින් රඟපාන නුඹ

දෑස් පෙනෙනවා නේද ?

සවන් ඇසෙනවා නේද ?

ගන්ධය දැනෙනවා නේද ?

රසය විඳිනවා නේද ?

ශරීරය පිනවනවා නේද ?

ඉතින් නුඹට අඩු පාඩු කොහින්ද ?

අනෙකාට ඇඟිල්ල දික් කරන නුඹේ අතම බලන්න

ඇඟිලි තුනක්ම නුඹේ දෙසට

සිතක් ඇත සිතන්ට

මොළයක් ඇත කල්පනා කරන්ට

නුඹේ සිහිය කොහිද ?

පියා ට දියණිය නොපෙනේද ?

සහෝදරයාට සහෝදරිය නොපෙනේද ?

කෙලෙසීම සුළු දෙයක්ද ?

අන්ධ නුඹ කෙලෙසුවේ ඇගේ චරිතය නොවේ

ඇගේ මුළු ආත්මයමයි

ඇගේ ගැබෙහි එකම ලෙය දිව යයි

මන්ද නුඹ මන්ද මානසිකයකු වී ?

කල්ප ලක්ෂයකින් වරම් ගෙන නුඹ

මනුසත් ලොව පිංවන්ත මානවයෙකු වී

පිංවන්ත මවකටත් දාරක සෙනෙහෙ උපරිම පියෙකුටත්

ලද එකම දායාදය නුඹ

එවන් නුඹ අසත්පුරුෂයෙකු ලෙස 

සමාජය නුඹේ වෙනස්කමට හේතුවද ?

නැත නුඹේ ආකල්පයි, සමාජය අසරණයි

නුඹ අදහන ඕනෑම ආගමික නායකයෙකු සිටියා නම්

නුඹ අදහන දෙවිවරු සිටියා නම්

නුඹට දඬුවම් කරන නිරය (අපාය) නැති වන්නේ කෙසේද ?

යම රජුන් බොරුවක් වන්නේ කොහොමද ?

අදටත් අවීචි මහා නරකාදියේ අපා දුක් විඳින

දෙව්දත් තෙරණුවන් 

මනඃකල්පිතයක් පමණක් නම්

බුදු දහමත් මුලාවක් වනවා නේද ?

ශ්‍රේෂ්ඨ බුදුරජාණන් වහන්සේ මනඃකල්පිතයක් නොවෙයි

දෙව්දත් මහ රහතුන් වහන්සේත් එසේ නොවේ

එසේ නම් නිරය (අපාය) මනඃ කල්පිතයක් වන්නේ කෙසේද ?

අවවාදයයි !!!

අන්ධ නුඹ පරිස්සම් වන්න

| අනූ පෙරේරා